(ook: rustfrequentie), het verschijnsel dat een zintuigcel ook zonder adequate prikkeling van buitenaf impulsen langs de afvoerende zenuwvezels uitzendt. De eigenlijke oorzaak van de spontane activiteit is niet bekend.
Het verschijnsel werd bij de zijlijnzintuigen van vissen ontdekt en werd ook bij een aantal andere zintuigen gevonden. De aanwezigheid van doorlopende spontane activiteit levert twee voordelen op: het zintuig kan een plotseling optredende prikkel zonder enige vertraging beantwoorden, aangezien het al in actie is, en prikkeling op tweeërlei wijze beantwoorden, nl. door toeneming of door afneming van de spontane impulsfrequentie (eventueel tot nul). Voorzover het mechanoreceptoren betreft, corresponderen deze reacties met beweging van de zintuigharen in twee aan elkaar tegengestelde richtingen.De spontane activiteit van zintuigcellen is een bijzonder geval van de spontaneïteit, d.w.z. het vertonen van activiteit door prikkelbare structuren zonder voorafgaande externe prikkeling.
