Romeins patricisch veldheer en staatsman, *ca.185 v.C., ♰(verm?) 129 v.C.; zoon van Lucius Aemilius Paullus, geadopteerd door de oudste zoon van Publius Cornelius Scipio. In 168 v.C. streed Scipio onder zijn vader bij Pydna tegen de Macedoniërs.
In 147 v.C. werd hij, te jong volgens de wet, met dispensatie door het volk tot consul gekozen en belast met het beëindigen van de oorlog tegen Carthago (Derde Punische Oorlog), dat hij na een blokkade van de haven in 146 v.C. veroverde en verwoestte. In 134 v.C. andermaal consul, kreeg hij de opdracht Numantia in Spanje tot overgave te dwingen. De inname van deze stad in 133 v.C. bezorgde hem de titel Numantinus. Scipio, die omging met de Griekse historicus Polybios en de stoïcus Panaitios, trachtte de strengheid van het oude Rome te combineren met de helleense beschaving. Hoewel hij gehuwd was met Sempronia, zuster van de Gracchen, vertegenwoordigde hij in de binnenlandse politiek het conservatieve standpunt. Scipio werd volgens sommigen vermoord tijdens de onrust rond de Feriae Latinae.LITT. A.E.Astin, Scipio Aemilianus (1967).
