Duits politicus, *8.7.1919 Solingen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende Scheel bij de luchtmacht.
In 1953 werd hij voor de (liberale) Freie Demokratische Partei (FDP) lid van de Bondsdag. Van 1961-66 was hij minister van Ontwikkelingshulp en in 1968 werd hij voorzitter van de FDP. Scheel hervormde de liberale partij in meer progressieve zin en bevorderde het samengaan met de Sozialdemokratische Partei Deutschlands in een coalitie sinds 1969; in het kabinet-Brandt werd Scheel vice-kanselier en minister van Buitenlandse Zaken. In die functie gaf hij mede gestalte aan de nieuwe Westduitse ‘Ostpolitik’, die ontspanning nastreeft met landen als de USSR, Polen, Tsjechoslowakije en de DDR. Van 1974-79 was Scheel president van de Bondsrepubliek. Werken: Konturen einer neuen Welt (1965), Bundestagreden (1972), Reden und Interviews (1972).LITT. W. Wiedemeyer, W. Scheel (1969); H.R. Schneider, W. Scheel (1974).
