o. (-vaten),
1. gebied waarop van overheidswege beslag is gelegd om er de fauna, flora, oorspronkelijke bevolking of het landschap in natuurlijke staat te handhaven; een wild-, vogel-, heide-, Indianen-of natuurreservaat;
2. (fig.) beperkt gebied waar bepaalde regels gelden, of dat een wijkplaats is.
Tot de eerste reservaten behoren die welke uitsluitend bestemd zijn voor de inheemse bevolking. Het bekendst zijn de reservaten in de VS en Canada en in Zuid-Afrika. In de VS werd reeds aan het eind van de 18e eeuw een begin gemaakt met de instelling van reservaten, o.a. het Indian Territory (nu de staat Oklahoma), dat in 1830 bestemd werd voor de Indianen die uit hun woongebieden verdreven werden. Bekende reservaten zijn die van de Navaho- en Pueblo-Indianen in Arizona. De reservaten staan onder toezicht van het Office of Indian Affairs, ressorterend onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Het totale aantal reservaten in de VS bedraagt ca. 180.
In Zuid-Afrika werden de reservaten in 1913 ingesteld en heten daar bantoestans. Verder bestaan er reservaten voorde Aborigines in Australië, voor enkele Siberische volken, en op sommige plaatsen in Zuid-Amerika.
