[Lat. aeternam dona eis, Domine, Heer, geef hun de eeuwige rust], o. (-s),
1. (r.k.) mis voor de zielerust van een overledene;
2. muziek bij zo’n mis: een componeren.
De gregoriaanse zang bij de requiemteksten vindt men vanaf de 10e eeuw. De herkomst van deze gezangen is uiteenlopend. Pas in de 13e eeuw zijn zij als een geheel bijeengebracht in de nu bekende vorm. Ook in de meerstemmige muziek kreeg het requiem een grote plaats, vanaf Obrecht en De la Rue, als vocale muziek, tot o.a. Mozart, Cherubini, Berlioz, Verdi, Dvorak en Fauré, bij wie het requiem de vorm van een groter werk voor koor, solisten en orkest kreeg. Requiems in ruimere zin (niet op strikt liturgische teksten) werden gecomponeerd door o.a. Brahms, Britten, Duruflé en Stravinski.
