v., het stereotiep zijn van een reactie.
(e) Bepaalde subjecten vertonen, ongeacht de soort stimulus die aangeboden wordt, altijd een maximale reactie in een zelfde fysiologische activiteit, b.v. een hartfrequentieverandering, een bloeddrukverandering. Het voorkomen van deze reactiestereotypie heeft geleid tot de vraag of dit een basis zou kunnen zijn voor sommige psychosomatische ziektebeelden. Zo bleken patiënten die lijden aan essentiële hypertensie (een chronisch te hoge bloeddruk) op een serie stimuli meer te reageren met systolische bloeddrukveranderingen dan met andere fysiologische activiteiten, zoals hartfrequentieveranderingen en ➝huidweerstandsreacties.
