Scandinavische mannennaam, gedragen door o.a. enkele koningen van NOORWEGEN.
Olaf I Tryggvason, koning van NOORWEGEN (995 — 1000), *ca.970 Rusland (waar zijn familie in ballingschap vertoefde), ♱(gesn.) 9.9.1000 Svolder; kleinzoon van Harald I Schoonhaar. Olaf plunderde als Noormannenhoofdman de kusten van Frankrijk en Engeland, werd in 995 eenstemmig tot koning van Noorwegen uitgeroepen en maakte een begin met de kerstening. Hij moest de steun van de Noorse groten ontberen en werd in 1000 door een coalitie van de Deense en Zweedse koningen met zijn tegenstander Erik Haakonsson verslagen en gedood.
Olaf II Haraldsson, de Heilige,koning van NOORWEGEN (1016-28), *ca.995, ♱(gesn.)29.7.1030Stiklestad; afstammeling van Harald I Schoonhaar. Olaf 11 voerde met grote strengheid het christendom in, maar moest in 1028 naar Rusland vluchten voor de Noorse groten, die met de Deense koning Knoet II de Grote samenspanden. Hij sneuvelde toen hij zijn rijk wilde heroveren. Kort na zijn dood werd hij heiligverklaard en tot schutspatroon van Noorwegen uitgeroepen.
Olaf V Haakonsson, koning van DENEMARKEN (1376-87), en NOORWEGEN (1380-87), *1360 Oslo, ♱3.8.1387 Falsterbo. Olaf was de laatste van het geslacht Folkunger. Bij zijn dood werden Zweden en Noorwegen verenigd.
Olaf V, Alexander Frederik Eduard Christiaan, koning van NOORWEGEN (1957—), *2.7.1903 Appleton House (bij Sandringham, Engeland); zoon van Haakon VII. Olaf studeerde aan de Noorse militaire academie en aan het Balliol College te Oxford en werd internationaal befaamd als skispringer en zeiler. In 1929 trad hij in het huwelijk met prinses Martha van Zweden; uit dit huwelijk werden geboren Ragnhild (*1930), Astrid (*1932) en kroonprins Harald (*1937). Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef Olaf met zijn vader en de regering in Londen; in 1944 werd hij bevelhebber van de Noorse strijdkrachten. In 1955 werd hij regent voor zijn vader, die hij in sept. 1957 opvolgde.
