(thans Madaba), in de oudheid Moabitische stad in het Oostjordaanland, ten zuiden van Hebron, 25 km ten zuidoosten van de noordpunt van de Dode Zee, bij de intocht van Israël in handen van de Amorieten. Medeba werd toegewezen aan de stam Ruben (Joz.13).
Bij opgravingen in 1896 kwam een mozaïek aan het licht met de Madabakaart (6e eeuw v.C.), die van belang is voor de topografie van Palestina. Oorspronkelijk omvatte het mozaïek ook Syrië, de Sinai en Beneden-Egypte.
LITT. M.Avi-Jonah, The Madaba mosaic map (1954).
