Ned. geschiedschrijver, *18.12.1635 Utrecht, ♱25.6.1710 Leiden; zoon van Antonius Matthaeus. Matthaeus studeerde rechten te U trecht en Franeker.
In 1660 werd hij hoogleraar recht te Utrecht, in 1672 te Leiden. Hij verzorgde een aantal historische uitgaven en schreef werken op historisch en juridisch gebied. Werken: historisch: De rebus Ultrajectinis (1690), Chronicon Egmundanum (1692), Rerum Amersfortinarum scriptores duo inediti(1693), Veterisaevianalecta(Wdln. 1698—1710), Anonymi sed veteris et fidi Chronicon ducum Brabantiae (1707); juridisch: Commentarius ad librum primum Institutionum (1672).
