[zie Oudhdu. hlut, luid, beroemd, hari, heer], naam van enkele middeleeuwse vorsten.
FRANKISCHE RIJK
Lotharius I, Frankisch keizer (840—855), *795, ♱29. 9.855 klooster Prüm. Lotharius werd in 814 koning van Beieren en in 817 medekeizer en aanstaand opvolger van zijn vader Lodewijk de Vrome, maar wist in de strijd met deze (t840) en met zijn broers niet de gehele successie in de wacht te slepen. Bij het Verdrag van Verdun (843) moest Lotharius genoegen nemen met het Middenfrankisch Rijk en de keizerstitel. Lotharius II, Frankisch koning (855-869), *ca.835, ♱8.8.869 Piacenza; zoon van Lotharius I, die hij in Lotharingen (dat naar hem genoemd werd) opvolgde. Na Lotharius dood werd Lotharingen bij het Verdrag van Meerssen (870) tussen het Oosten het Westfrankische Rijk verdeeld. litt. R.Schneider, Brüdergemeinde und Schwurgemeinschaft (1964).
FRANKRIJK
Lotharius, koning van het Westfrankische Rijk (954— 986), *941, ♱2.3.986 Laon. Lotharius deed enkele vergeefse pogingen vaste voet te krijgen in Lotharingen. Hij moest harde strijd leveren tegen zijn vazallen.
ROOMS-DUITSE KEIZERS
Lotharius I en II zie onder FRANKISCHE RIJK.
Lotharius III van Supplinburg (1125-37), *ca.l075, ♱3.12.1137 Breitenwang aan de Lech. Lotharius werd in 1106 hertog van Saksen. Hij streed tegen keizer Hendrik v, die hij, dank zij de steun van de hoge geestelijkheid, opvolgde. In 1127 liet hij zijn enig kind Gertruda trouwen met Hendrik de Trotse van Beieren, één van de oorzaken van de vete tussen Hohenstaufen en Welfen. Lotharius regering vormt een hoogtepunt van de Duitse keizerlijke macht. In 1133 herstelde hij de uit Rome verdreven paus Innocentius ii in zijn waardigheid. Een tweede campagne in Italië (1136—37) had echter veel minder succes.
LITT. K.Hampe, Deutsche Kaisergesch. In der Zeit der Salier und Staufer (10e dr. 1949).
