filosofische stroming uit het begin van de 20e eeuw, nauw gelieerd aan de Wiener Kreis, die als basis van de theoretische kennis twee kenbronnen aanvaardt, de ervaring (empirie) en het rationele denken (logica), welke beide betrouwbaar, zelfstandig en onherleidbaar tot elkaar zijn. Het logisch empirisme wordt soms geïdentificeerd met het neopositivisme, maar doorgaans wordt de term ruimer verstaan: alle neopositivisten zijn wel logische empiristen, maar niet omgekeerd.
Doordat er verscheidene logische systemen zijn, en verscheidene vormen van ervaring (zintuiglijke, esthetische, ethische, religieuze enz.), zijn er ook vele logisch-empirische systemen, het één strenger dan het ander.
LITT. H.G.Hubbeling, Language, logic and criterion (1971).
