v. (-en), geneeskundig onderzoek van een overledene, m.n. op last van de justitie om de oorzaak van de dood vast te stellen.
Na ieder sterfgeval behoort een arts de dood te constateren, teneinde een verklaring van overlijden uit te schrijven, waarop door de ambtenaar van de burgerlijke stand een verklaring tot begraven wordt afgegeven. Een verlof tot verbranden (crematie) wordt alleen afgegeven wanneer een beëdigd lijkschouwer de overlijdensverklaring heeft ondertekend. Is de oorzaak van de dood niet duidelijk, dan wordt de politie daarvan in kennis gesteld, die in overleg met het parket nagaat of er reden is om een gerechtelijke sectie (lijkopening) te laten doen. Ook in het geval van patiënten die op straat sterven, en dus niet (meer) onder medische behandeling stonden, is de handtekening van een gemeentelijk lijkschouwer vereist. In België en Nederland is de lijkschouwing nagenoeg gelijk geregeld.
LITT. J.Zeldenrust. Gerechtel. geneeskunde(1966).
