o. (en),
1. punt van samenkomst; plaats waar wegen of spoorwegen samenkomen;
2. punt waar verschillende delen van een constructie, liggers, staven van een vakwerkconstructie elkaar ontmoeten (e);
3. (optica) een van de vaste punten waar een lichtstraal van een voorwerp en de daaraan evenwijdige, afgebogen straal naar het beeld de hoofdas van het objectief snijden.
(e) WERKTUIGBOUWKUNDE. De bevestiging van de staven van een staalconstructie geschiedt in het knooppunt op een schetsplaat, door te lassen, klinken of met behulp van bouten. In de grafostatica worden de krachten en/of verlengingen in de knooppunten nader onderzocht en bepaald voor het bepalen van de sterkte van het vakwerk.
