klateren

betekenis & definitie

(klaterde, heeft geklaterd), een helder (soms schel), zich snel herhalend geluid vóórtbrengen of weerklinken; m.n. van beken en van de donder, vooral in litteraire taal: een klaterende fontein; ook van het ratelen van de populier; bij overdrijving ook gezegd van een fel stralend licht en van al wat de ogen betovert; (oneig.) klaterende onzin, klinkklare onzin.