[Lat., eiland], v. (-ae), in het klassieke Rome alleenstaand huurhuis of blok huurhuizen.
(e) Een insula was drie tot zes verdiepingen hoog, met winkels op de begane grond. In steden met een grote bevolking, zoals Rome en de havenstad Ostia woonden meer mensen in een insula, dan in een domus (een Romeins privé-huis). In Rome is een insula gevonden uit de 2e eeuw (1927) met zes verdiepingen op de noordhelling van de Capitolinus. In Ostia zijn insulae gevonden met mozaïeken en wandschilderingen.
LITT. R.Meiggs, Roman Ostia (1960); E.Nash, Bildlexikon zur Topographie des antiken Rom (1961).
