[➝Fr. identique, ➝middeleeuws Lat. identicus, ➝Lat. idem, dezelfde], bn., in alle opzichten overeenstemmend.
(e) In de natuurkunde noemt men twee of meer deeltjes identiek als zij dezelfde intrinsieke eigenschappen hebben: b.v. dezelfde massa, lading, spin, baryongetal, leptongetal enz. Zij mogen wel verschillen in eigenschappen, die betrekking hebben op de uitwendige coördinaten, b.v. zich met verschillende snelheden bewegen. Identieke deeltjes spelen een zeer belangrijke rol bij de quantummechanische formulering van de ➝statistische mechanica. Wiskunde. Identiek wordt gebruikt om de gelijkheid van veeltermen of functies uit te drukken, in welk geval men in plaats van het gelijkteken dan ook wel eens het symbool s gebruikt, zoals in de stelling: als twee veeltermen f(x) = a0xn + a1xn-1 + ... + an-1 x + an en g(x) = b0xn + b1xn-1 + ... + bn-1x + bn dezelfde waarde hebben voor n + 1 verschillende waarden van x, dan is f ≡ g, f en g zijn identiek, d.w.z. a0 = bo, a1 = b1, ..., an = bn.
