onbep. w., het drogen van gras langs kunstmatige weg (in tegenstelling tot hooien).
(e) Het grasdrogen vindt plaats in voor dit doel gebouwde installaties. Om een droger rendabel te kunnen laten werken moet gedurende een groot gedeelte van het jaar zonder stagnatie gewerkt kunnen worden. Een nadeel van kunstmatig drogen is dat het brandstofverbruik hoog is, maar het drogen is onafhankelijk van het weer en de verliezen zijn veel kleiner dan bij het drogen op het veld. Het verlies zowel van droge stof als van de voederwaarde is geringer dan bij hooien, bovendien wordt jonger materiaal verwerkt. De drogers zijn uitsluitend trommeldrogers, die bij voorkeur met gas als brandstof werken. De gebruikte temperaturen van de droge lucht zijn 600-800 °C.
Het produkt wordt na het drogen gemalen en geperst in de vorm van pellets met een diameter van 18—30 mm. Omdat herkauwers behoefte hebben aan een hoeveelheid voer met een bepaalde lengte, hetgeen in hooi ruimschoots voorhanden is, wordt gezocht naar methoden om de structuur in het materiaal te behouden. Het materiaal wordt dan niet meer gemalen. Om toch een handelbare vorm te verkrijgen, worden balen gemaakt van diverse afmetingen en dichtheden. Een andere manier kan het persen van wafels met een plunjerpers zijn. De wafels hebben een diameter van 30-80 mm. litt. P.Wiertsema, The artificial drying of greenfodders in the Netherlands (1974).
