v., wetenschap die zich bezighoudt met het gedrag en de toepassing van vrije of zwakgebonden elektronen die onder invloed van elektrische en magnetische velden bewegen.
De elektronika omvat o.a. het gebied van de elektriciteitsleer dat betrekking heeft op elektrische methoden ter verwerking van signalen, dit zijn in de tijd veranderende grootheden die samenhangen met processen. Het gebruik van de, nog steeds toenemende, kennis van de elektronika is op vele terreinen van menselijke activiteit niet meer weg te denken. Als voorbeelden mogen dienen: de communicatie door telegrafie, telefonie, radio en televisie; de elektronische rekenmachines voor wetenschappelijke berekeningen, administratie, procesbesturing, verkeerscontrole en diagnostische analyses; meetapparatuur voor astronomie, ruimteonderzoek, verkeer (radarsnelheidsmeter) en medisch onderzoek (b.v. elektrocardiografie); elektronische muziek. Ook in de militaire sector is de elektronika van essentieel belang geworden; daar is zelfs het begrip elektronische oorlogvoering in gebruik.
