v./m. (-kronen), (bijbel) de van doorntakken gevlochten krans die de soldaten te Jeruzalem Jezus op het hoofd drukten om hem als koning te bespotten (Marc.15,17, Matt.27,29, Joh. 19,2).
Vooral gedurende de middeleeuwen werden vele relikwieën van de doornenkroon vereerd, o.a. te Parijs (Sainte-Chapelle). De doornenkroon komt ook veelvuldig als motief in de kunst voor, doorgaans in verbinding met een voorstelling van de Man van Smarten.
