kernbegrip uit de psychologische theorie van L.Festinger, van toepassing op de situatie wanneer een persoon twee opvattingen heeft die wederzijds inconsistent (onsamenhangend) zijn of als inconsistent worden opgevat. Zo’n situatie treedt bijvoorbeeld regelmatig op na een keuze tussen twee mogelijkheden die op zich even aantrekkelijk zijn.
In een toestand van cognitieve dissonantie zal een persoon acties ondernemen die de dissonantie zo minimaal mogelijk doen zijn. Dit kan op verschillende manieren, door selectieve waarneming, door vertekening van de objectieve situatie of door herziening van opvattingen. Welke strategie in een concreet geval gekozen zal worden is niet altijd duidelijk, een groot aantal factoren oefent hier invloed op uit.
