o. (-n), verbinding van chloor met zuurstof.
(e) Daar chloor en zuurstof niet direct met elkaar reageren, kunnen de chlooroxiden alleen langs een omweg verkregen worden en zijn zij alle explosief. Van deze oxiden zijn een aantal eenbasische oxizuren afgeleid die weinig of niet stabiel zijn, evenals de bijbehorende zouten. Dichloormonoxide, Cl20, is een geelbruin gas, kookpunt 3,6 °C en een zeer sterk oxiderende stof. Met water ontstaat het onderchlorigzuur, HCIO, dat alleen in oplossing of beneden -36 °C en als dihydraat HCI0.2H20 bestaanbaar is. Evenals de zouten, hypochlorieten genaamd (b.v. KOCl), wordt de oplossing van het zuur als bleekmiddel gebruikt.
Chloordioxide, Cl02, is een roodgeel gas, smeltpunt -59 °C. Kookpunt 11 °C, MAC-waarde 0,1 p.p.m.
Dichloorheptoxide, Cl207, is een vluchtige, kleurloze olie met smeltpunt -91,5 °C en kookpunt 82 °C. Het ontleedt in enkele dagen maar explodeert in een vlam of door een scherpe schok.
