v. (-heden), het buitensporig zijn; wat buitensporig is: die buitensporigheden zijn hem duur komen te staan; onbehoorlijke gedraging (als grond tot echtscheiding en scheiding van tafel en bed).
Onder buitensporigheden wordt in Nederland verstaan handelingen van zo ernstige aard en grievend karakter, dat voortzetting van de samenleving in redelijkheid niet kan worden gevergd. Vóór het in werking treden van het nieuwe echtscheidingsrecht (1971) kon scheiding van tafel en bed worden gevorderd op de gronden waarop echtscheiding kon worden gevorderd, op grond van buitensporigheden, mishandelingen en grove beledigingen. Onder het van kracht zijnde echtscheidingsrecht kunnen deze handelingen worden aangevoerd als bewijs voor de enige grond, die zowel kan leiden tot echtscheiding als tot scheiding van tafel en bed, nl. duurzame ontwrichting. Pas na ontkenning van de gestelde ontwrichting kan de eisende partij de buitensporigheden noemen, teneinde de ontwrichting aan te tonen.
