m. (-ten), geld en goed dat een vrouw bij haar huwelijk inbrengt.
De bruidsschat wordt gewoonlijk door de verwanten van de vrouw bijeengebracht. Hij komt in het algemeen voor in de meer complexe landbouwerssamenlevingen, m.n. daar waar de huwelijksvorm monogaam is en waar dus het tekort aan vrouwen relatief geringer is dan bij polygynie. De bruidsschat komt ook voor in het huidige India, waar het orthodoxe hindoeïsme de bruidsschat voorschrijft en waar de meer bemiddelden uit de hoge kasten zich er strikt aan houden, wat de bruidsschat tot statussymbool maakt. De bruidsprijs is in zwang bij de lagere kasten en bij de nog onvolledig gehindoeïseerde groepen in de afgelegen streken van India. Bij wijze van compromis houdt men zich soms aan beide gebruiken, zodat de kosten van de beide families elkaar in evenwicht houden.
In Europa treft men de bruidsschat aan bij de Basken, de Grieken, de IJslanders, de Ieren, in Centraal-Europa (Polen, Tsjechen, Serven) en in de Oekraïne. Of bij al deze volken nu nog werkelijk regelmatig aan de bruidsschat wordt vastgehouden is moeilijk te zeggen, maar in elk geval niet lang (misschien één generatie) geleden nog wel.
