v., symboliek die zich vooral ontwikkelde in de middeleeuwen en toen een belangrijk onderdeel vormde van de iconografie.
Bloemen symboliseerden deugden, goede werken e.d. Bepaalde bloemen waren gewijd aan Christus maar vooral aan Maria: de lelie (zinnebeeld van de maagdelijkheid; kwam vanaf de 14e eeuw vaak voor op annunciaties), de roos (rode: liefde, witte: zuiverheid, vandaar afbeeldingen van Maria in de rozenhaag en verering van de rozenkrans), het madeliefje (maghde lieve), het viooltje (nederigheid), de akelei (vroeger een heilige plant die zowel op Christus als op Maria betrekking kon hebben). In allegorische stillevens symboliseerden bloemen de vergankelijkheid van het menselijk leven. In de romantische periode kende de bloemensymboliek weer een opleving. Overblijfselen zijn de bloemen voor bepaalde gelegenheden: oranjebloesem voor de bruid, lelietjes-van-dalen voor de meimaand, chrysanten voor Allerzielen.
LITT. E. Haig, The floral symbolism of the great masters (1913); E. Lehner en J. Lehner, Folklore and symbolism of flowers, plants and trees (1960); J.J.M. Timmers, Christ. symboliek en iconografie (1974).
