[Lat. linearis, tot de lijnen behorend], bn., lineair ten opzichte van twee veranderlijken.
Een vorm met twee veranderlijken x en y is bilineair, wanneer beide veranderlijken slechts in de eerste macht voorkomen; zij is dus van de gedaante axy + bx + cy + d waarin a, b, c, d constante getallen zijn. Een bilinéaire vergelijking ontstaat door een bilineaire vorm gelijk aan nul te stellen.
