m., verplichting voor de ene of voor de andere partij in een burgerlijk proces om het bewijs van bepaalde feiten te leveren: de bewijslast rust op de eiser.
In Nederland is deze verplichting niet afdwingbaar, maar het niet slagen van het bewijs van een feit is nadelig voor de partij op wie de bewijslast rust. Bewijslast is bewijsrisico (art. 1902 BW, art. 177 WBv in het Ontwerp nieuw bewijsrecht).
België. In het nieuwe Gerechtelijke Wetboek luidt art. 870: ‘Iedere partij moet het bewijs leveren van de feiten die zij aanvoert’.
In het strafproces rust de bewijslast op de vervolgende partij, dit is in het algemeen op het OM, soms ook op bepaalde administraties, wanneer zij door de wet met de uitoefening van de strafvordering belast zijn (b.v. het beheer van douanen en accijnzen). Ook de burgerlijke partij kan, ter terechtzitting van de vonnisgerechten, medewerken bij het leveren van het bewijs van het strafbaar feit.
Litt. M.Storme, De bewijslast in het Belg. privaatrecht (1962).
