bewijslast
bewijslast - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) verplichting om het bewijs van bepaalde feiten te leveren Woordherkomst samenstelling van bewijs en last
Wiktionary (2019)
bewijslast - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) verplichting om het bewijs van bepaalde feiten te leveren Woordherkomst samenstelling van bewijs en last
Van Dale Uitgevers (1950)
m., verplichting voor de ene of voor de andere partij in een proces om bewijs te leveren: de bewijslast rust op de eiser, op de gedaagde enz.
M. J. Koenen's (1937)
m. (rechtst. verplichting [in een civiel geding) voor een partij om van iets het juridisch bewijs te leveren).
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
Bewijslast - Burgerlijk Recht. Indien de wet of de rechter aan procesvoerende partijen oplegt iets te bewijzen, spreekt men van bewijslast. Indien de partij, op wien de bewijslast rust, in het bewijs niet slaagt, wordt hij in het ongelijk gesteld. 1° Ned. Recht. De wet geeft omtrent den b. slechts zeer algemeene regelen; de rechter kan verder den...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: