(beweerde, heeft beweerd),
1. staande houden, zeggen dat iets zo is, desnoods zonder enige bewijsgrond: hij beweert het gezien te hebben; beweren en bewijzen zijn twee; ook met betrekking tot iets dat klaarblijkelijk onwaar is: hij beweerde het niet gehoord te hebben;
2. zeer vrijmoedig en druk praten, doorslaan: wat zit hij weer te beweren;
3. niets te beweren hebben, niets in te brengen, te vertellen.
