Wat is de betekenis van beweren?

beweren - Werkwoord 1. (ov) iets met stelligheid verklaren zonder enige bewijsgrond ♢ Dat werd wel beweerd, maar later bleek het niet waar te zijn. Woordherkomst afgeleid van weren met het voorvoegsel be-

beweren - regelmatig werkwoord uitspraak: be-we-ren 1. zeggen dat het zo is ♢ hij beweert dat hij dokter is Regelmatig werkwoord: be-we-ren ik beweer jij/u beweert ...

v., biweare, ornearje, úthâlde, hawwe wolle, sizze; iets —, earne op út wolle, wêze.

...

(beweerde, heeft beweerd), 1. staande houden, zeggen dat iets zo is, desnoods zonder enige bewijsgrond : hij beweert stijf en strak, het gezien te hebben ; beweren en bewijzen zijn twee ; — ook met betr. tot iets dat klaarblijkelijk onwaar is : hij beweerde het niet gehoord te hebben; 2. zeer vrijmoedig en druk praten, doorslaa...

I. beweerde, h. beweerd (1 v. e. mening enz.: verdedigen, staande houden; dikwijls met de bijgedachte zonder deugdelijke bewijsgrond; 2 voorwenden; 3 druk praten en redeneren; 4 te zeggen, invloed, gezag hebben): 1. iets voor vast durven beweren; men beweert, dat Lucifer een politieke allegorie is; 2. de daders beweren onschuldig te zijn; 3. hij za...

[~ waar] I. (beweerde, heeft beweerd) 1. zeggen dat iets zo is: hij beweert het te kunnen. Syn. staande houden, volhouden. 2. zeggen, vertellen: jij hebt hier niets te -. II. o. (...ringen) wat iemand beweert: zijn staven.

(beweerde, heeft beweerd), 1. staande houden, zeggen dat iets zo is, desnoods zonder enige bewijsgrond: hij beweert het gezien te hebben; beweren en bewijzen zijn twee; ook met betrekking tot iets dat klaarblijkelijk onwaar is: hij beweerde het niet gehoord te hebben; 2. zeer vrijmoedig en druk praten, doorslaan: wat zit hij weer te beweren; 3. nie...

van waar = overeenkomstigde waarheid; het bet. dus: iets voor waar verklaren.