acceptor - accep'tor, m. (-s), een uiterst geringe chemische verontreiniging in een halfgeleider.
Deze kan in twee ladingstoestanden voorkomen, nl. neutraal en negatief. In de negatieve ladingstoestand heeft de acceptor een elektron opgenomen. Wanneer dit elektron is onttrokken aan de valentieband is daarin een ‘elektrongat’ ontstaan dat kan bijdragen tot de elektrische geleiding (zgn. gatengeleiding). Door het opzettelijk aanbrengen van acceptor kan men de gatengeleiding bevorderen. Een voorbeeld van een acceptor is een boriumatoom in germanium. De germaniumatomen zijn met vier valentie-elektronen aan elkaar gebonden. Borium heeft echter slechts drie valentie-elektronen; het vertoont daardoor de neiging een extra elektron op te nemen.
