ostentatief

betekenis & definitie

UIT:
Het probleem Hollande (Johan Van Overtveldt, Knack, 16 december 2012)

CONTEXT:
Het kost, zo vernemen we in Duitse regeringskringen, Merkel alsmaar meer moeite om haar persoonlijke en intellectuele afkeer van de Franse president niet al te OSTENTATIEF te laten blijken.

:
opzichtig, nadrukkelijk, overduidelijk

UITSPRAAK:
[os-ten-ta-tief]

WOORDFEIT:
Ostentatief betekent meestal 'opzettelijk en nadrukkelijk de aandacht trekkend'. Soms is het vervangbaar door demonstratief, zoals in 'De bezoekers verlieten ostentatief/demonstratief de zaal.' Een andere betekenis is 'overduidelijk'.
Ostentatief is afgeleid van het Latijnse werkwoord ostentare '(nadrukkelijk) aanbieden, voorhouden', een versterking van ostendere 'tonen, laten zien'. Het wordt sinds het begin van de twintigste eeuw gebruikt. Al eerder kwam het zelfstandig naamwoord ostentatie voor: 'wijze van handelen waarmee men opzettelijk de aandacht trekt'.