Frans dichter en uitgever, *1.5.1913 Saint-Vaast-la-Hougue (Normandië), ✝ 22.8.1980 Avallon. Fouchet studeerde te Algiers en te Athene.
Hij werd hoogleraar te Algiers (1939) en doceerde later kunstgeschiedenis en esthetica te Parijs en aan de Columbia-universiteit te New York. Van 1939-47 leidde hij het door hem opgerichte tijdschrift Fontaine. Fouchet werd bekend als uitgever van gedichten van o.a. André Gide, Samuel Beckett en Malcolm Lowry. Gedurende de Tweede Wereldoorlog publiceerde hij een lang liefdesgedicht van Paul Eluard, dat in de laatste strofe een lofzang op de vrijheid bleek te zijn. De Duitse censuur gaf het vrij, waarna het een symbool werd van het Franse verzet.
Fouchet schreef symbolistische gedichten en essays voor Combats, Arts en Carrefour en kunstkritieken voor de Franse televisie. In de jaren vijftig reisde hij door de Indianenreservaten van Amerika en publiceerde hierover Terres indiennes (1955). In zijn enige roman La rencontre de Santa Cruz (1976) verdedigt hij de menselijke waardigheid tegen onrecht en onderdrukking. Werken: poëzie: Simples sans vertu (1936), Vent profond (1938), Les limites de l’amour (1942), Demeure lesecret (1961), Les évidencessécrètes (1972); essays en kritieken: Aspects de la littérature anglaise 1918— 46 (1948), Signification de l’art contemporain (1948), Les peuples nus (1953), Le fil de la vie (1957), Les appels (1967), Corot (1975), Wilfredo Lam (1976).Litt. J.Queval, Max-Pol Fouchet (1963; met bibliografie).
