Gepubliceerd op 05-06-2021

Consensus

betekenis & definitie

m., 1. overeenstemming.

© Tegenwoordig wordt in het volkenrecht onder consensus een bepaalde procedure van besluitvorming, en ook wel het resultaat van die procedure, verstaan. Volgens deze procedure vinden geen formele stemmingen plaats. In plaats daarvan wordt in voorkomende gevallen eenzijdig door de voorzitter van de vergadering formeel geconstateerd dat er over een bepaald onderwerp van discussie ‘consensus’ bestaat. De procedure wordt toegepast ten einde minderheden niet tot formele oppositie te dwingen, en tegelijkertijd een feitelijk vetorecht, bij toepassing van het unanimiteitsbeginsel, te ontnemen. Men kan het resultaat van de procedure beschrijven als (gemeenschappelijke) conclusies zonder tegenspraak, of als de grootste gemene deler der bestaande meningen waartegen geen der betrokkenen zich geroepen voelt zich uitdrukkelijk te verzetten. Daartoe mag de ‘consensus’ vaak niet in al te stringente bewoordingen worden gegoten. Soms wordt de procedure toegepast bij de opstelling van formele verdragsteksten zoals tijdens de derde → Zeerechtsconferentie van de VN.