Mensen die hun tijd vooruit zijn, hebben het moeilijk te verduren. Vaak ontdekken ze iets dat werkt, maar waarvoor de wetenschap nog geen sluitende bewijzen aan kan reiken.
Toen dr. Max Bircher Benner constateerde dat rauwkosteen genezende werking had, waren bijvoorbeeld de vitaminen nog niet ontdekt. Een stevig vloertje in de maag van flink veel vlees en vet gold altijd nog als ideaal. Vakbroeders keerden de nieuwlichter de rug toe. Misschien waren zijn ideeën met hem begraven, als hij geen eigen kliniek gesticht had. Daar kon hij zonder tegenwerking zijn therapieën toepassen en wel met zoveel resultaat dat zijn naam nu nog altijd een begrip is.
Hij was een voorstander van voedsel zoals de natuur dat gaf. Dáár zat de meeste zonne-energie in. Zijn grote vinding is de muesli, die als ontbijt dient of als voorgerecht bij hoofdmaaltijden. Een muesli kon in zijn ogen pas genade vinden, als vruchten de hoofdzaak vormden. De rest was smaakmaker. Etenswaar die niet al te diepgaand was bewerkt, kon er bij hem ook nog wel mee door.
Boter en kaas waren daarom tot daaraan toe. Macaroni, spaghetti en ravioli waren eveneens akkoord. Maar vlees en vis waren duidelijk minderwaardig. Het dier had zelf de opgeslagen energie al voor een deel verbruikt. Een ander deel gaat heen met bakken en met braden. Bovendien ontstaat er bij de dood van dieren giftig materiaal.
Wel niet zoveel en van dien aard dat u na een flinke karbonade in elkaar zult zakken. Toch is te veel, zeker voor dat soort stoffen, veel te veel, al kan een lage concentratie best wel een bepaalde aangename prikkel geven.
Wilt u Bircher Benner niet tot in bijzonderheden volgen, dan zou u zich zeker aan zijn muesli kunnen houden en elke maaltijd met een schoteltje rauwkost kunnen starten.
