combinatietonen

betekenis & definitie

zacht meeklinkende tonen die door het samenklinken van twee tonen worden opgewekt, te onderscheiden in: 1. differentie- of verschiltoon, waarvan de frequentie gelijk is aan het verschil der trillingsgetallen van de twee klinkende hoofdtonen; 2. summatie- of somtoon, waarvan de frequentie gelijk is aan de som der trillingsgetallen van de hoofdtonen.