uitlokken

betekenis & definitie

uitlokken - regelmatig werkwoord
uitspraak: uit-lok-ken

1. er door je gedrag voor zorgen dat het gebeurt
♢ je hebt die straf zelf uitgelokt

Regelmatig werkwoord: uit-lok-ken
ik lok uit (... ik uitlok)
jij/u lokt uit (... jij uitlokt)
hij/zij lokt uit (... hij uitlokt)
wij/zij/jullie lokken uit (... wij uitlokken)
ik/jij/u/hij/zij lokte uit (... ik uitlokte)
wij/zij/jullie lokten uit (... wij uitlokten)
hij heeft uitgelokt
de/het/een uitgelokte ....
uitlokkend, uitlokkende