ontketenen

betekenis & definitie

ontketenen - regelmatig werkwoord
uitspraak: ont-ke-te-nen

1. de oorzaak zijn van de dingen die volgen
♢ hij ontketende een ruzie in het bestuur

Regelmatig werkwoord: ont-ke-te-nen
ik ontketen
jij/u ontketent
hij/zij ontketent
wij/zij/jullie ontketenen
ik/jij/u/hij/zij ontketende
wij/zij/jullie ontketenden
hij heeft ontketend
de/het/een ontketende ....
ontketenend, ontketenende

Synoniemen
aanrichten, berokkenen, teweegbrengen, veroorzaken, verwekken, wekken

Tegenstellingen
ketenen