Wegdorp in het Westland, ontstaan op een strandwal nabij een doorwaadbare plaats in de vloedgeul De Gantel, die mogelijk al door de Romeinen werd benut. Rond 1200 werd het Hof van Wateringen gesticht.
In 1485 schonk Hendrik van Naaldwijk dit hof aan de cisterciënzers die het verbouwden tot het klooster O.L. Vrouwe van Bethlehem (verwoest 1572).
De Wateringse tuinbouwveiling werd in 1899 opgericht. In de 19de eeuw ontwikkelde zich lintbebouwing aan de as Herenstraat-Oosteinde.
De daar lopende vaart werd in 1958 gedempt. Bij reconstructie van de kruising met de Kerkstraat in 1936 ontstond het huidige Plein.
Na de Tweede Wereldoorlog is het dorp uitgebreid aan de noordwest- en de zuidzijde in een door glastuinbouw gedomineerd gebied.
