De R.K. St.-Bonifatiuskerk (Paradijslaan 7) is een driebeukige pseudo-basilicale kruiskerk met vijfzijdige gesloten apsis, niet-uitstekend dwarsschip en een doopkapel; de toren telt drie geledingen en een achtkante lantaarn met spits.
Aan weerszijden van de toren bevindt zich boven de zijbeuken een zaal. Deze neogotische kerk verrees in 1885-'86 naar ontwerp van E.J. Margry. Het gepolychromeerde neogotische interieur wordt gedekt door een houten spitstongewelf (schip) en stenen kruisribgewelven (zijbeuken). De inventaris uit het atelier Margry en Snickers omvat een zwart-marmeren doopvont (1892), een preekstoel (1889), hoofdaltaar (1892) en zijaltaren (1892). Het orgel (1900) is gebouwd door W. Hilboesen.
Op het kerkhof (bij Paradijslaan 7) staat een kleine kapel (1876) met gepleisterde speklagen, die in 1891 naar de huidige plaats is overgebracht. De tweelaags pastorie (Paradijslaan 6) dateert uit 1886 en is ook ontworpen door Margry. Het verenigingsgebouw ‘St.-Jozef’ (Paradijslaan 3), opgetrokken in 1903 naar plannen van J. Etmans (uitgebreid 1918), is een eenlaagspand met ‘Um 1800’-invloeden. Het patronaat ‘St.-Pancratius’ (Paradijslaan 8) stamt uit 1925.
