Esdorp gelegen langs de Soester Eng, een noordoostelijke uitloper van de Utrechtse Heuvelrug op de rand met de Eemvallei. Omstreeks 1000 bevond zich hier al een kleine nederzetting, die zich ontwikkelde tot een dorp met agrarische bebouwing langs een brink.
Op de Soester Eng, waarvan het zuidelijke gedeelte deels nog steeds onbebouwd is, hadden de boeren hun landbouwgronden. De laaggelegen gronden van de Eemvallei dienden als weide en hooiland. Aan het einde van de 14de eeuw werd Soest een zelfstandige parochie. Rondom de kerk, waar verscheidene wegen samenkomen, vormde zich een kleine kom, de Kerkebuurt, nu beschermd dorpsgezicht. Richting Baarn loopt een kerkpad waarvan de structuur nog goed herkenbaar is. In de jaren dertig werd dit pad aan weerszijden bebouwd met woningen (Kerkpad Noordzijde en Zuidzijde).
