(Langbroekerdijk 39) is een blokvormig landhuis met een bouwhuis, beide in 1657 gebouwd voor Gerard van Zoudenbalch door Christiaan Antonisz. van Vianen en Juriaan Joosten van Cooten. In 1859 onderging het huis een ingrijpende verbouwing, waarbij de gracht aan de voorzijde werd gedempt en twee vleugels werden toegevoegd.
Ook de vensters en de ingang van het corps de logis dateren uit deze tijd. Het bouwhuis, waarin nu ook de oranjerie is ondergebracht, heeft geblokte pilasters en een schilddak.Het dateert uit de 17de eeuw, maar is in 1859 gemoderniseerd. Achter het bouwhuis staat een achtkantige houten duiventoren. Waarschijnlijk ontstond aan het eind van de 17de eeuw op basis van de aanwezige verkaveling een uitgestrekte Frans-classicistische aanleg tot aan de Gooijerdijk. Die aanleg is in hoofdlijnen nog aanwezig; de Leeuwenburgerlaan was een van de zijlanen. Tegelijk met de uitbreiding van het huis heeft men de gracht vergraven tot een grillige vijverpartij met eiland, die een belangrijk onderdeel vormt van het verlandschappelijkte gedeelte direct rond het huis. Voor het huis staat een marmeren beeldje door J.
Roman (1738). Bij de weg staat een smeedijzeren toegangshek. In de nieuwe aanleg van 1859 vervulde een ten westen van het huis gelegen pachtboerderij (Langbroekerdijk 37) de rol van blikvanger. Deze heeft een ‘rustieke’ achtergevel evenals het aan de overzijde van de Langbroekerwetering gelegen huis Molestein. Dat gepleisterde, neogotische gebouw kreeg zijn huidige gedaante in 1865 door verbouwing van een vroeg-17de-eeuws huis met veelhoekige traptoren. Deze traptoren dient nu als duiventoren. De lage dienstwoningen dateren blijkens de jaartalankers uit 1779.
