De voorm. St.-Olofs- of Oudezijdskapel (Zeedijk 2a) is een driebeukige hallenkerk voorzien van een dakruiter en tuitgevels met hoge spitsboogvensters.
Het zuidwestelijke deel van de kerk verrees tweede kwart 15de eeuw ten behoeve van Noorse zeelieden en werd rond 1500 uitgebreid met een H. Grafkapel en een tweede dwarskapel.Na de Alteratie (1578) diende het gebouw tot 1615 als koopmansbeurs. In 1644-'45 heeft men de kerk aanzienlijk vergroot in classicistische stijl (met gotische elementen) en ingericht voor de protestantse eredienst. Daarbij verdween de H. Grafkapel en ontstond een hallenkerk. Dit werk werd vermoedelijk uitgevoerd door Pieter Michielsz en Philip de Vos. Aan de zuidzijde (Nieuwebrugsteeg) staan twee dorische zandstenen poortjes (gedateerd 1620 en 1671), de hoofdingang aan de Zeedijk is een van elders overgebrachte zandstenen poort (circa 1620, toegeschreven aan Hendrick de Keyser).
Na de sluiting in 1917 kreeg de kerk diverse andere functies. Het gebouw is in 1966 geheel uitgebrand. De dakruiter is gereconstrueerd bij de herinrichting als conferentiecentrum (1992).
