De Oude Luth. kerk (Singel 411) is een driebeukige kerk op onregelmatige plattegrond, met twee tuitgevels aan het Singel. Aan de Spuizijde heeft men de noorderzijbeuk met twee hoge vensters en tuitgevels transeptachtig verhoogd.
Deze kerk kwam in 1632-'33 tot stand, mogelijk naar plannen van Pieter de Keyser. Rond 1774-'75 werden de huidige rondboogvensters aangebracht.
Na herstellingen in 1837 en 1905 is de kerk gerestaureerd in 1924-'25 (A.A. Kok).
Het gebouw dient sinds 1961 tevens als aula van de Universiteit van Amsterdam en is daarvoor in 1984 aangepast.Het interieur wordt gedekt door houten tongewelven. Dubbele galerijen op toscaanse, dorische en ionische zuilen omsluiten het middenvierkant van het schip. Tot de inventaris behoren een preekstoel (circa 1640) en een door J.F. Witte gebouwd orgel (1885). De grisailles met allegorische figuren (de Lutherse deugden) op de balustrade boven de preekstoel zijn vermoedelijk geschilderd door Hendrick Tiedeman (1692).
