De R.K. St.-Lambertuskerk (Molenstraat 2), met als tweede patrones St.-Lucia, is een driebeukige kerk met driezijdig gesloten koor en een toren van vier geledingen met helmdak en achtkantige lantaarn. Het oudste deel is de vlakke romaanse toren uit de 13de eeuw, opgetrokken in kolenzandsteen en tufsteen. Waarschijnlijk in de 14de eeuw kwam het gotische mergelstenen schip tot stand en werd de toren eveneens in mergel verhoogd. In de 15de eeuw bouwde men het met kolenzandsteen en mergelsteen beklede laat-gotische koor en de zijbeuken. Rond 1525 vond een verbouwing plaats, waarbij de zuiderzijbeuk werd verbreed. De sacristie heeft men eind 16de eeuw toegevoegd. In 1842 werd de toren verhoogd en het schip en de zuiderzijbeuk onder één dak gebracht. In de toren hangt een 15de-eeuwse klok. In 1973-'74 is de kerk gerestaureerd onder leiding van P.A.M. Mertens.
Het interieur heeft hardstenen zuilen met Maaskapitelen en wordt gedekt door een vlakke zoldering (schip) en kruisgewelven (zijbeuken). Achter het hoofdaltaar bevindt zich een gedichte tabernakelnis met een muurschildering van wierookzwaaiende engelen (16de eeuw) en op de westelijke muren van de zijbeuken schilderingen van St.-Christoffel en de doop van Christus in de Jordaan (tweede kwart 16de eeuw). Tot de inventaris behoren diverse, voornamelijk 18de-eeuwse, heiligenbeelden, vier stel koorbanken (17de eeuw), drie barokke altaren (circa 1700), een communiebank in Lodewijk XV-vormen (midden 18de eeuw), een neobarokke preekstoel, een marmeren doopvont (beide circa 1830) en een door Pereboom & Leyser gebouwd orgel (1863).
Het tegen de zuidzijde van de toren aangebouwde bakstenen baarhuisje, dat inwendig van keien is opgebouwd, wordt rond 1200 gedateerd. De voorm. pastorie (Driessenstraat 24) is een tweelaags dwars huis uit circa 1830, geflankeerd door twee poorten.
