(< Jidd. sjtieke, stilte < Hebr. sj(e)tiko van een stam die ‘tot rust komen’ betekent),
1. stil, zwijgend: Pl. Amst.;
2. heimelijk, steels, geniepig: Ze waren maar even binnengekomen, bijna dadelijk, stiekem en lachend, weer weggeloopen, ROBBERS1 96.
