De Bandungconferentie of Aziatisch-Afrikaanse conferentie of Conferentie van Bandung was een conferentie die van 18 tot 24 april 1955 in Bandung plaatsvond, in Indonesië.
De eerste minister-president van onafhankelijk India, Jawaharlal Nehru, was één van de hoofdrolspelers.
Doelen van de conferentie waren het stimuleren van economische en culturele samenwerking tussen Afrikaanse en Aziatische landen en weerstand bieden aan kolonialisme of neokolonialisme van de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie en andere naties.
Dat de westerse landen te weinig overleg voerden in zaken die Azië aangaan, wat betreft de Koude Oorlog; Bezorgdheid over spanningen tussen China en de Verenigde Staten; Verlangen om een betere basis te leggen voor vredige relaties tussen China en henzelf en het Westen; Weerstand tegen kolonialisme, vooral tegen de Franse invloed in Noord-Afrika en de Franse koloniale regering in Algerije; Het verlangen van Indonesië zijn zaak sterk te maken in het debat met Nederland over het toenmalige Nederlands-Nieuw-Guinea.
Een belangrijk onderdeel van het debat ging over de vraag, of het beleid van de Sovjet-Unie in Oost-Europa en Centraal-Azië op dezelfde manier benaderd moest worden als het westerse kolonialisme.
Deze conferentie kreeg in 1961 een vervolg in Belgrado, waar de Beweging van Niet-Gebonden Landen werd opgericht.
