Ælfric van Eynsham bijgenaamd Grammaticus, was een Angelsaksisch benedictijner monnik te Winchester toen Æthelwold van Winchester daar abt was.
Hij steunde de ideeën van Dunstan betreffende de hervorming van het kloosterwezen en ontwikkelde zich tot een groot geleerde en veelzijdig prozaschrijver die vele werken schreef in het Oudengels en in het Latijn.
In 1005 werd hij de eerste abt van het klooster van Eynsham bij Oxford.
Hij wijdde zijn hele leven aan studie en het vertalen en schrijven van boeken, die door hun heldere stijl en de beschrijving van geloof en gewoonten van zijn tijd belangrijk zijn.
Hij schreef een biografie van Æthelwold van Winchester in het Latijn, vertaalde De temporibus van Beda naar het Engels en een Latijnse spraakkunst van Priscianus, waaraan hij zijn bijnaam dankt.
Hij schreef tevens een conversatieboek, Colloquium, dat dialogen bevat tussen een novice, zijn leermeester en diverse ambachtslieden, bedoeld voor de instructie van novicen betreffende het gebruik van het Latijn.
