De aangezichtsverlamming van Bell, ook wel Bellse parese genoemd, is een plotseling optredende perifere verlamming van de zevende hersenzenuw, de nervus facialis, de belangrijkste motorische aangezichtszenuw.
Bij het dichtknijpen van de ogen lukt dit aan de aangedane zijde niet, en de oogbol rolt zichtbaar naar boven.
Of het de ziekteduur bij de aangezichtsverlamming verkort, is echter niet bekend.
Vroeger werd er ook wel een decompressieoperatie uitgevoerd van de zenuw waar deze door het benige kanaal in de schedel loopt, eveneens zonder bewezen effect.
Het spontane beloop is vrij gunstig: in 75 tot 85% van de gevallen een volledig herstel in enkele weken tot maanden.
Pas na 9 maanden kan in het algemeen de eindtoestand en de mate van genezing worden beoordeeld.
