De Wet Flexibel werken is onderdeel van de modernisering regelingen voor verlof en arbeidstijden. Een werknemer mag een keer per jaar om aanpassing van de arbeidsduur, werktijden of werkplek vragen. De werknemer heeft het recht om dit verzoek in te dienen, terwijl de werkgever verplicht is dit verzoek te overwegen.
De Wet Flexibel Werken heeft als doel meer ruimte te geven aan de werkgever- en nemer om onderling afspraken te maken over het wijzigen van de werktijden of van de werkplaats. Deze verzoeken kunnen alleen geweigerd worden vanwege zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen. De wet moet werknemers meer mogelijkheden geven om plaats- en tijdonafhankelijk te werken. De wet speelt samen met verlofregelingen in op de behoefte van werknemers om werk en zorg te kunnen combineren. Het maakt een betere combinatie van werk en privé mogelijk voor werknemers.
Werknemers hebben nog steeds niet automatisch het recht om op andere tijden te werken of om thuis te werken, maar ze hebben wel het recht hiervoor een keer per jaar een verzoek in te mogen dienen. De werknemer kan bijvoorbeeld vragen of de arbeidstijden verschoven mogen worden van 10.00 tot 14.00 uur naar 08.00 tot 12.00 uur. Ook kan de werknemer vragen of het mogelijk is om meer of minder te werken.
In de praktijk zal te aanpassing van de werkplek vooral betrekking hebben op verzoeken van werknemers die een dag in de week thuis willen werken. Als iemand geen afspraken op het kantoor heeft ingepland op die dag, is het misschien helemaal niet nodig om op de vaste werkplek te werken. Helemaal als iemand eerst een aantal uur moet reizen om op deze werkplek te komen. Maar ook werknemers met veel reistijd door woon-werkverkeer zouden de werkgever zelfs kunnen vragen om de trein als werkplek te beschouwen.
