afval dat vrijkomt in ziekenhuizen en andere instellingen van gezondheidszorg (arts- en tandartspraktijken e.d.) en dat niet valt onder andere wetten dan de Afvalstoffenwet. Radioactieve preparaten en oude medicijnen vallen b.v. niet onder ziekenhuisafval.
In Nederland komt jaarlijks ca. 150000 t ziekenhuisafval vrij dat voor ca. 70 % bestaat uit huishoudelijk afval en wegwerpartikelen en hun verpakkingen. Ca. 30 % van het ziekenhuisafval geeft aparte problemen. Een daarvan is het potentiële besmettingsgevaar, b.v. van afval dat afkomstig is van afdelingen waar mensen met besmettelijke ziekten worden verpleegd. Een ander aspect is de ethische vraag hoe menselijke resten (b.v. afkomstig uit operatiekamers) behandeld moeten worden.De verwerking van het ziekenhuisafval verschilt per ziekenhuis. Een deel wordt verbrand in eigen ovens, een deel wordt verwerkt in gewone vuilverbrandingsovens en een deel wordt gestort. Om hierin eenheid te verkrijgen, heeft de regering in 1982 de provincies opgedragen voor 1.1.1984 in het kader van de Afvalstoffenwet provinciale ziekenhuisafval-verwijderingsplannen op te stellen. Uitgangspunt daarbij moet zijn dat al het ziekenhuisafval in principe verbrand moet worden in regionale ovens, die daarvoor speciaal ingericht zijn.
In België zijn nog geen uitvoeringsbesluiten genomen met betrekking tot ziekenhuisafval. Tot nu toe wordt het gewone huishoudelijk afval met het stedelijk afval verwijderd. Pathologisch en besmet afval wordt verbrand, grote ziekenhuizen bezitten daarvoor vaak eigen ovens. Radioactief afval wordt verwerkt door het Instituut voor Ioniserende Straling.
